Young Adult: Winnaars Dioraphte Literatour Prijs 2017

Gisteren werden de winnaars van de Dioraphte Literatour Prijs bekend gemaakt. Dit is een prijs voor young adult boeken. Er zijn drie categorieën: oorspronkelijk Nederlands, vertaald en de publieksprijs.

De prijzen horen bij de Literatour, de Boekenweek voor jongeren, die plaatsvindt van 16 tot en met 24 september.

dioraphte literatour prijs

Wie Boekielezen volgt weet dat ik het zeer eens ben met twee prijzen: Weg en Een vind ik allebei erg goede boeken. De negen kamers heb ik niet gelezen, dus daar kan ik niets over zeggen.

Hieronder kun je mijn twee besprekingen nog eens lezen. En als je deze boeken nog niet had gelezen: doe het nu!


Weg van Jowi Schmitz won in categorie oorspronkelijk Nederlands.

young adult boek Weg

Jeetje wat een mooie zin, dacht ik voortdurend bij het lezen van Weg van Jowi Schmitz. Ik bleef maar hoekjes omvouwen (schaamte!) om alles te kunnen  citeren.

”Waar je ook heen ging, het begon met weg.”

Het boek gaat over Anna. Zij en haar broer wonen met een heleboel pleegkinderen in huis. Haar moeder en vader runnen Huize Landvoorzand. Ze nemen pleegkinderen op, en maken geen onderscheid tussen hun eigen kinderen en hun pleegkinderen. En laat Anna daar nou juist naar hunkeren. Ze voelt zich niet geliefd door haar ouders, en net zo afstandelijk behandeld als alle ander kinderen in huis. Haar moeder is in haar jeugd zo beschadigd dat ze nooit meer het huis wil verlaten. Ze blijft in huize Landvoorzand en zorgt voor de kinderen.

Anna raakt bevriend met en verliefd op een van de pleegkinderen, Robin. Robin verongelukt en dit is de trigger voor Anna om weg te lopen. Liftend naar Barcelona noemt ze zich Robin. Eenmaal in Barcelona moet ze zich daar zien te redden, en ze komt in een soort gemeenschap van zwervers terecht. Een kauwtje wordt haar vriend.

Ondertussen wacht ze tot haar ouders haar vinden. En als ze weten waar ze is, tot ze haar op komen halen. Maar komen ze wel?

Ik ga je tracteren op een paar mooie zinnen, inzichten, statements:

Het belangrijkste is, dat we in beweging blijven. Wie stilstaat sterft.

De waarheid, daar deed je niks tegen.

Zelfs een heel dom kind kind wist of het erbij hoorde of niet. Hoorde je er niet bij, dan moest je dat onder ogen zien. Ook als je het de rest van je leven bleef hopen. Of nee, dat moest je dus ook niet doen. Weg, dat was nog het beste.

Als een man zijn kinderen de namen van aartsengelen geeft, dan is hij zelf dus God, van God kun je niet winnen.

Vrijheid is wel leuk, maar het gaat per definitie nergens naartoe.  

Eigenlijk gaat van alles in het boek een verlatenheid uit. De mensen in het boek zijn allemaal bezig met overleven, en daardoor vooral op zichzelf gericht.  Je gaat beseffen hoe belangrijk aandacht en liefde is voor mensen, en dan in het bijzonder voor kinderen.

Anna is sterk, maar ook beschadigd door haar opvoeding. Toch kiest ze voor een andere weg dan haar moeder. Anna gaat weg, waar haar moeder blijft. Eerst heeft ze nog de dekmantel van een andere naam nodig, van haar verongelukte vriend Robin, maar uiteindelijk kan ze, ondanks alles, Anna worden.

Dit klinkt best positief, maar ik bleef met een rotgevoel achter. Want Anna weet zich te redden, maar je gunt haar zoveel meer. En zal ze dat krijgen?

Al met al was dit een van de bijzonderste boeken die ik in 2016 las.


Een van Sarah Crossan won in de categorie vertaald.

boek Een Sarah Crossan

Een bijzonder verhaal

Een van Sarah Crossan

geschreven in dichtvorm

Korte zinnen,

korte hoofdstukken

die lazen als een gedicht.

Elk hoofdstuk een veelzeggende titel.

Tippi en Grace (Hitchkock-namen)

zijn altijd samen.

Siamese tweeling

Vier armen twee benen.

Altijd een bezienswaardigheid

of, zo je wilt, een freakshow.

Grace vertelt.

Zij wil het liefst van alles

GEWOON zijn.

Niet altijd die ogen

op zich voelen.

Het gezin heeft problemen,

een Siamese tweeling is een grote zorg.

Maar Tippi en Grace hebben elkaar.

Tot er iets gebeurt…

Ik kon niet stoppen met lezen

en voerde een gevecht met mezelf

omdat ik steeds wilde kijken hoe het af zou lopen

en toch ook weer niet.

Ik keek niet

maar las door

en door en door en door.

434 bladzijdes

in een dag gelezen.

Ik ben gaan geven om Tippi en Grace.

Lees dit boek!

 

, , , , ,

Nog geen reacties.

Geef een reactie

Mogelijk gemaakt door WordPress. Ontworpen door WooThemes

Ontdek meer van Boekielezen

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder