Gelezen: Lang zal ze leven

boekielezen 318

Misschien had ik Lang zal ze leven van Koos Meinderts niet op een van de somberste en koudste januaridagen moeten lezen, maar ik blijf achter met een enorm somber gevoel.

Het verhaal gaat over Ida de Graaf, 83, die in een opwelling de spoorbaan opstapt en daarvan wordt gered door de 16-jarige Eva. In het boek volgen we het leven van Eva, die aan het begin van een mooi leven staat, en het leven van Ida, aan het einde daarvan.

Ida heeft een goed leven gehad, dit lezen we in flashbacks, maar nu is haar levenslust verdwenen. Dit merkt zij als ze zelfs niet meer ontroerd raakt door de kunst die ze altijd prachtig vond. En haar hoofd zit vol sombere gedichten.

Ze geeft Eva een van haar dichtbundels, en Eva pikt daar het (positieve) gedicht Zie je ik hou van je van Gorter uit. Dat is het enige gedicht dat haar aanspreekt. (symbolisch voor haar jeugd?)

De redding van een fatale botsing met een trein vindt Ida uiteindelijk goed, want dit is eigenlijk niet de manier waarop ze wil sterven. Maar ze wil wel sterven. De mensen waarom ze gaf zijn dood, en ze wil het totale verval voor zijn.

Zij zet dit door, en weet via de huisarts aan zoveel slaappillen te komen dat ze hiermee daadwerkelijk een eind aan haar leven maakt.

Eigenlijk had ik verwacht (gehoopt?) dat de confrontatie met de jonge Eva ervoor zou zorgen dat Ida toch zou willen blijven leven. Nu vraag ik mij af waarom Eva wordt opgevoerd in dit boek, want de twee vrouwen hebben verder vrij weinig invloed op elkaar.

Poe, ik vind dit een donker boek. Ida heeft nog geen lichamelijke gebreken, ze is niet aan huis gekluisterd, en dat huis is ook een plek die ze zelf heeft uitgezocht. Toch wil ze niet meer leven. Hoe komt het dat de kunst van haar lievelingskunstenares haar niets meer zegt? Komt dit door ouderdom?  Is het alleen de angst voor aftakeling waardoor ze dood wil? Is oud zijn op zich een reden om niet te willen leven?

Ik vroeg mij ook af: wat verwacht ik van een boek? Het mag toch wel somber zijn, het mag over nare dingen gaan. Waarom wil ik dat deze vrouw blijft leven? Waarom wil ik dat het boek laat zien dat het leven op verschillende manieren de moeite waard kan zijn? Veel vragen die ik niet meteen weet te beantwoorden.

En tot slot nog een belangrijke vraag: is dit een jeugdboek?

Beoordeling: ØØØOO

Dit is boek 6/53 van #boekperweek

, ,

2 reacties op Gelezen: Lang zal ze leven

  1. leo willemse 25 januari 2015 om 20:20 #

    vergelijk dit eens met Lijfboek van Daniel Pennac-deze week op het Boekenblog.een boek dat overloopt van levenslust, ook op 87-jarige leeftijd, zonder de zware kant van het leven te bagatelliseren. Ja, soms zijn de grenzen tussen jeugd- en volwassenen niet meer te trekken. Bedoel je: mag je kinderen wel met een dergelijk boek “opschepen”?

  2. Deborah 25 januari 2015 om 20:27 #

    Ik bedoel meer: is dit een gegeven waar kinderen zich iets bij kunnen voorstellen? Aan het eind van je leven zijn en niets meer willen. Willen kinderen daarover lezen? Natuurlijk mag je overal over schrijven, maar toch blijf ik me dit afvragen.

Geef een reactie

Mogelijk gemaakt door WordPress. Ontworpen door WooThemes

Ontdek meer van Boekielezen

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder