Onlangs kwam ik erachter dat je bij je een McDonald’s Happy Meal in plaats van het eeuwige plastic speeltje een boekje kunt bestellen. Dat schijnt zo te zijn sinds 2019. Nu zal de verleiding voor veel kinderen om het speeltje te kiezen groot zijn, maar het feit dat de keus er is, is toch al mooi.
Ik was benieuwd, dus ik heb ook zo´n boekje besteld (én een Happy Meal 😉 ). Je moet als jeugdbibliothecaris toch elke leesbevordering toejuichen.
De schrijfster van de McDonald’s boeken is Cressida Cowell, die de Hoe tem je een draak-serie op haar naam heeft staan. Deze serie is ook verfilmd. Heel kort gezegd gaat de serie over de viking Hikkie, die avonturen beleeft samen met een draak.
De Happy Meal boekjes zijn ook een serie: ze gaan allemaal over een familie die steeds met een tijdmachine een andere tijd bezoeken en daar bijzondere en/of uitgestorven dieren tegenkomen. Het boekje dat ik kreeg had de volgende titel: Avonturen van de Boomtop-tweelingen De tweelingen picknicken met een spinosaurus. Een titel bijna langer dan het verhaal zelf. (en later zal blijken dat ze helemaal niet met de spinosaurus hebben gepicknickt!) Het zijn erg dunne boekjes, van 21 bladzijdes. Misschien is dit gedaan zodat de ouders het boekje voor kunnen lezen terwijl de kinderen hun gelukkige maaltijd verorberen.
De familie Boomtop is een gemengd gezin, met de diversiteit zit het in elk geval goed. De ouders zijn beide wetenschapper, en de kinderen zijn twee tweelingen.
Het lezen van het boekje maakte me eigenlijk droevig. Het begon namelijk zo:
”Lang, lang geleden scheen de zon boven een woeste, wonderbaarlijke wereld en rommelden en dampten de vulkanen. De familie Boomtop heeft de eerste tijdmachine ter wereld uitgevonden. Nu zijn ze teruggereisd naar het land van de dinosaurussen.
In dit avontuur is de tijdmachine vijfennegentig miljoen jaar teruggegaan naar het Krijt en de tweelingen zijn in een deel van de wereld dat nu Afrika is.
De familie Boomtop wilde net beginnen aan een heerlijke picknick in de schaduw van een paar bomen bij een rivier, maar ze hadden eigenlijk nog niet echt genoeg trek en wilden allemaal wat anders doen.”
De rest van het verhaal komt er op neer dat ze een spinosaurus tegenkomen, die gezamenlijk wegjagen, gaan picknicken en daarna gaan slapen in hun boomhut.
Ik werd helemaal slap van de zouteloosheid van dit verhaal. Mijn grootste vraag was wel waarom je zou willen gaan picknicken als je terecht bent gekomen in het land van de dinosaurussen.
Op de achterste schutbladen staat een tekening van een spinosaurus met daarbij vier ”echte weetjes” over dit dier. Dat is het leerzame element.
Op de achterkant staat: ”McDonald’s gebruikt zijn grote omvang om lezen te stimuleren en gezinnen even dichterbij elkaar te brengen. Door lezen leuk te maken, kunnen we kinderen een leven lang plezier in lezen geven” Het streven is loffelijk, wie wil dit nu niet? Maar of dit met deze boekjes bereikt gaat worden is volgens mij zeer de vraag.
Ik denk dat McDonald’s veel geld heeft. Wat zou het fantastisch zijn om een kinderboekencollectie op te bouwen bestaande uit boeken die gericht zijn op verschillende leeftijden: voor peuters, onderbouw, middenbouw en bovenbouw van de basisschool. Tienerboeken en Young Adult-boeken. Voor elke leeftijd een passend boek, afwisselend gemaakt door gerenommeerde schrijvers en beginnende schrijvers. Geïllustreerd door de beste illustratoren, gevestigd of nieuw. Vertaald door goede vertalers.
Ik zie de McDonald’s leesclubs al de grond uitschieten. Gevolgd door de McDonald’s bibliotheek! Om kinderen een leven lang plezier in lezen te geven!
Nog geen reacties.