Lezen versterkt je verbeelding en inlevingsvermogen. Dit wordt meestal als een positief effect gezien. Dat is het ook. Het is goed als je je in anderen kunt inleven, als je je kunt voorstellen hoe andere mensen zich voelen.
Het is fijn om je te verliezen in verhalen en je mee te laten slepen. Alles kan in een boek!
Maar… als alles kan…. dan kan dus ook… dat monster in bad dat kindertjes meeneemt? Of dat monster onder het bed? En dat verschrompelde blaadje, is dat toch niet de hand van een heks?…
Wie verbeelding heeft kan zich alles voorstellen. De leuke dingen, maar ook de enge dingen.
Ik was vroeger echt een bange poeperd (ooit las ik over een geest die je alleen kon zien als je in de spiegel keek, hij stond dan achter je – doodeng), en daarom kan ik me nu zo goed voorstellen dat kinderen bang worden van bepaalde boeken. Ik kies ervoor om bijvoorbeeld Het bad monster niet voor te lezen in de bibliotheek, of De heksenhand… Ik wil niet dat er een kind tussen het publiek zit dat hier nachtmerries van krijgt!
Ik ben niet tegen deze boeken hoor, De heksenhand vind ik fantastisch (vooral het eind), net als de prentenboeken over het monsterbreiende Sneeuwwitje. En misschien lezen collega’s van mij ze wel voor, dat kan ook. Ik zelf lees liever Aaa-woe! Wie maakt dat geluid? voor.
Toch moet ik in de aanloop naar de Kinderboekenweek 2017 af en toe even slikken. Thema is ”Gruwelijk eng”. Griezelboeken dus. En griezelen is ook lekker. Vooral lekker samen, maar niet alleen in het donker in je bedje.
Ik zag vandaag de voorkant van de Kinderboekenweek-krant:
Dit plaatje is eng! En het is steengoed, want volgens mij verbeeldt het precies waar veel kinderen (en volwassenen!) bang voor zijn: wat schuilt daar onder het schijnbaar onschuldige oppervlak? Welk gevaar ligt er op de loer? Maar zelf had ik deze tekening echt niet op de voorkant gezet.
Daarom zeg ik voor deze Kinderboekenweek: Power to the bange poeperds! Hou je taai, en een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Nog geen reacties.