Archief | 5 sterren

Gelezen: De eik was hier

Het scheelde niet veel of ik moest een traantje wegpinken om het lot van de hoofdrolspeler in dit boek. Niet gek hoor, ik pink wel vaker traantjes weg om boeken, maar in dit geval was de hoofdrolspeler een… boom!

Lees Verder →

Gelezen: Koningskind

Sinds ik De zee kwam door de brievenbus las ben ik fan van de boeken van Selma Noort. Toen Koningskind uitkwam wilde ik dat dan ook graag lezen. Het boek ziet er prachtig sprookjesachtig uit, de kaft is geïllustreerd door Martijn van der Linden. De potloodtekeningen in het boek zijn gemaakt door Selma Noort zelf. Tijdens het schrijven van dit verhaal ging ze op reis naar Israël om daar inspiratie op te doen.

Lees Verder →

Gelezen: Het Pungelhuis

Voor het eerst in lange tijd zat ik meteen in een boek en wilde ik steeds maar doorlezen. Het Pungelhuis van Annet Huizing is goed geschreven, een serieus verhaal maar ook met kleine humoristische zinnetjes ertussendoor. Bovendien is het ook nog spannend, en een geschiedenis- én feelgoodverhaal.

Lees Verder →

De zaak Poznanski

Al jaren raad ik iedereen die een écht spannend jeugdboek wil lezen de twee eerste jeugdboeken van Ursula Poznanski aan: Erebos (2011) en Saeculum (2012). Toen ik er naar wilde verwijzen in dit blog, bleek dat ik er nooit over heb geschreven, behalve dan kort in lijstjes. Mijn excuus is dat ik met Boekielezen begon eind 2013, dus deze beide boeken zijn er tussendoor geglipt.

Lees Verder →

Gelezen: Elke dag broerdag

Wat heb ik een mooi boek gelezen! Een boek over vijf broers uit een samengesteld gezin. Ze hebben het goed samen, maar de harmonie wordt verstoord door een brief van een advocatenkantoor die zij onderscheppen. En die brief belooft onrust, met bezoekregelingen, voogdij en meer van dat soort woorden. Dit hebben de broers al een keer eerder meegemaakt en dat willen ze niet. Ze willen bij elkaar blijven, en dus lopen ze weg om op zoek te gaan naar een advocaat.

Lees Verder →

Gelezen: Gesplitst

Soms stelt een boek je teleur, terwijl je er zulke hoge verwachtingen van had. Dat had ik van Dor, van de schrijver Neal Shusterman, en zijn zoon Jarrod Shusterman. Ik heb het boek niet uitgelezen, het verhaal over wat er gebeurt als er geen water meer is was mij te heftig en te donker.

Waarom had ik zulke hoge verwachtingen? Dat komt omdat een van de beste boeken die ik heb gelezen Gesplitst was, van Neal Shusterman. Omdat dit boek wel weer eens aandacht verdient deel ik hier een (enigszins aangepast) blog dat ik erover schreef.

Lees Verder →

Gelezen: Bizar

Nog nooit streepte ik zoveel zinnen aan in een boek die ik wilde onthouden. Zoveel mooie, rake zinnen. Die uit de tenen van de schrijver lijken te komen. Toen ik het boek uit had, moest ik even op adem komen. Het leek of ik een paar uur geluisterd had naar iemand die ALLES met nadruk had uitgesproken. Alles was belangrijk. Het was bizar.

Lees Verder →

Mogelijk gemaakt door WordPress. Ontworpen door WooThemes