Blauwe dagen van Caja Cazemier gaat over Janna. Janna, tweede klas middelbare school, is al heel lang niet echt blij geweest, ze heeft veel sombere buien. Als haar vriendje het uitmaakt, begint er een donkere periode. Janna ziet alles door een blauwe mist, ze wil niks, ze kan niks, ze is alleen maar moe.
Dit wordt aanvankelijk niet zo goed begrepen door haar omgeving. Ga gewoon leuke dingen doen, dan gaat het vanzelf over, is het idee. Maar helaas is dat niet zo.
Uiteindelijk wordt Janna zo somber dat ze hulp zoekt bij haar ouders. Het proces van hulp zoeken wordt duidelijk beschreven. Eerst naar de praktijkondersteuner van de huisarts, waar al een begin wordt gemaakt met het praten over haar problemen. En dan groepstherapie: cognitieve gedragstherapie om te leren omgaan met een depressie. Want dat is wat Janna heeft.
Tijdens therapie krijgt Janna handvatten om te zorgen dat haar depressie niet de overhand krijgt. Ze merkt dat dit lukt. Iets heel belangrijks is contact zoeken als je voelt dat het minder goed met je gaat. Blijf er niet alleen mee zitten.
Toch is dit wat er gebeurt als Janna de therapie heeft afgesloten. Onbegrip van haar vriendinnen en ouders zorgt ervoor dat ze zich alleen voelt en langzaam komt de depressie weer opzetten. Haar vriendinnen zien dit een tijdje machteloos aan, maar als ze ontdekken dat Janna zichzelf ook is gaan verwonden, dan zorgen ze dat haar ouders dit te weten komen.
Tot zover vond ik het een mooi, duidelijk, herkenbaar en realistisch boek over een depressie bij een meisje in de puberteit. Daarom vind ik het jammer dat de schrijfster heeft gekozen voor een wending in het verhaal. Mocht je die niet willen weten, dan moet je hier stoppen met lezen.
Spoiler
Janna komt er namelijk, uit het niets, achter dat ze een andere biologische vader heeft. Een kunstenaar, met net als zij een groot talent voor tekenen, maar ook met depressieve klachten. Hij is overleden. Haar moeder wilde er eigenlijk niets over zeggen. Janna krijgt zijn map met tekeningen, en herkent daar het donkere in dat zij ook ziet tijdens haar depressie.
Het laatste deel van het verhaal gaat over hoe Janna leert omgaan met de wetenschap dat ze een andere vader heeft, en met het opnieuw leren omgaan met de vader die ze al had. Deze verwerking verloopt goed, Janna heeft veel zelfkennis opgedaan. Zo weet ze dat ze meer ruimte moet maken voor haar eigen dingen, zoals tekenen. En dat ze grote moeite heeft met veranderingen, zoals de puberteit en de middelbare school.
Zoals ik al zei vond ik het eerste stuk een mooi, realistisch verhaal. Goed beschreven hoe het meisje in haar eentje blijft worstelen met haar problemen, en het donker steeds donkerder wordt. Daarnaast ook mooi dat duidelijk wordt dat er een uitweg is door je eigen gedrag aan te passen, al is dat niet altijd makkelijk en zul je altijd goed op de signalen van je lichaam en geest moeten letten. Ik denk dat dit ook de bedoeling is geweest van de schrijfster. Daarom begrijp ik niet dat het element van de biologische vader erin is gebracht. Het thema depressie is heftig, en was al genoeg geweest voor een boeiend verhaal.
ØØØØO
Blauwe dagen – Caja Cazemier
Ploegsma – 2020
In de bibliotheek een C-boek (voor jongeren van 12 tot 15 jaar)
Nog geen reacties.