Er komen wel vaker nieuwe kinderen op school, dat is gewoon. Maar het is níét gewoon als ze een begeleider bij zich hebben die achterin de klas gaat zitten en alles noteert wat die nieuwe leerling doet. Zo’n leerling verschijnt in de klas van Daniel in het boek De nieuwe jongen van David Almond. Verder lijkt deze nieuwe leerling, George, vrij normaal, behalve dat hij wat emotieloos is. Maar hij heeft goede manieren, is briljant in wiskunde en ook een ster op het voetbalveld.
De kinderen in de klas raken langzaam gewend, en misschien wel gehecht aan George. Daniel nodigt hem uit bij hem thuis, maar dat verloopt een beetje vreemd. George komt namelijk niet alleen, maar weer met zijn begeleider. Daarnaast mag hij alleen een paar druppels olijfolie en een stukje brood eten. Wat is er toch voor bijzonders aan de hand met George?
Het is ons als lezer al vrij gauw duidelijk dat het om een robot gaat. De kinderen in de klas komen daar pas achter wanneer de begeleiders van George dit expliciet vertellen, en hem, voor het oog van de hele school, en tot grote consternatie van de leerlingen, in elkaar zetten en weer uit elkaar halen. En dan vertellen ze dat George niet meer terugkomt op school, want er gaat gewerkt worden aan een verbeterde versie. Dit kunnen de kinderen natuurlijk niet over hun kant laten gaan…
Het lijkt een luchtige David Almond, maar er zit een stevige bodem onder dit verhaal. Zo zegt de gekke maar lieve muziekjuf: ”We lijken veel op elkaar. We zijn allemaal gemaakt volgens hetzelfde patroon: twee benen, twee armen, een lijf en een hoofd.” ”Maar tegelijkertijd zijn we ook heel verschillend, hè? Doodeenvoudig, maar wat een variatie, wat een complexiteit, wat een mysterie!” (blz 93-94) Waarmee gezegd is dat je in een laboratorium nooit een mens met al zijn bijzonderheden, emoties en eigenheid zal kunnen namaken.
Kan George voelen? Is hij blij met de vriendschap van zijn klasgenoten? Heeft hij liefde gekregen, én: heeft hij liefde nodig? Volgens de moeder van Daniel kun je niet zonder liefde: ”’Dat is het enige wat iedereen die jong is nodig heeft,’ zegt ze. ‘Dat er echt van je wordt gehouden. Meer niet.'” (blz 126)
Het boek nodigt, kortom, uit tot het nadenken en filosoferen over hoe uniek mensen eigenlijk zijn. En over technologie, en of je alles maar na moet kunnen (en willen) maken en verbeteren. Maar je kunt het boek ook lezen als een grappig en op het eind best spannend verhaal over robots en vriendschap.
Het boek is geïllustreerd met cartoonachtige zwart wit tekeningen. Zij benadrukken het grappige, luchtige aspect van het verhaal.
ØØØØO
De nieuwe jongen – David Almond
Illustraties – Marta Altès
Vertaald door Annelies Jorna
Querido – 2021
In de bibliotheek een C-boek (fictie voor kinderen van 12 tot 15 jaar), maar kan wat mij betreft ook wel voor iets jongere kinderen. De uitgeverij heeft het zelf de code voor 10-12 jaar meegegeven.
Van dit boek ontving ik een recensie-exemplaar
Nog geen reacties.