In mijn kast staat een traditioneel rijtje Lemniscaat-boeken uit mijn jeugd. Daar staan ook boeken bij van Anke de Vries. De boeken zijn geschreven in de jaren 70 en hebben allemaal het voor die tijd karakteristieke Lemniscaat-uiterlijk.
Dan is het wel bijzonder als er ineens een nieuw boek uitkomt van Anke de Vries. En niet postuum ofzo, maar gewoon een vers geschreven boek door de inmiddels 79-jarige Anke de Vries!
Zoals een aantal van haar boeken speelt ook Littekens zich af in Frankrijk, waar Anke de Vries zelf woont. Het gaat over twee jongeren, Clara en Paul, die allebei een zware tijd (achter de rug) hebben. Ze zijn allebei naar dezelfde plek in Zuid Frankrijk gekomen om rust te vinden, Clara bij haar oma en Paul bij zijn oom en tante. Beiden worstelen met hun littekens, Paul met een zichtbaar litteken op de plek waar een tumor uit zijn been is gesneden, en Clara met een innerlijk litteken door een enorm schuldgevoel waar ze mee rondloopt.
Omdat ze elkaar regelmatig tegenkomen raken Paul en Clara aan de praat en worden ze verliefd op elkaar. Toch staat het trauma van Clara behoorlijk tussen ze in.
Paul heeft op weg naar zijn oom en tante een man leren kennen die later dodelijk verongelukt. Deze zaak wordt gedegen uitgezocht door de plaatselijke politieagent. Dan blijkt dat de verongelukte man ook een link heeft met de zaak waar Clara het zo moeilijk mee heeft.
Ik schrijf altijd meteen nadat ik een boek uit heb mijn eerste indrukken op, en het eerste wat ik opschreef nadat ik het boek had gelezen, was “ouderwets”. Dit betrof niet alleen de taal, maar ook de verhouding tussen Paul en Clara, zo traditioneel. Paul beschermend naar Clara, en Clara erg bedeesd.
Het deel van het verhaal over de verongelukte man was best spannend, maar wel op heel veel toevalligheden gebaseerd. Bijna te mooi om waar te zijn…
Helaas kon ik het boek niet zo waarderen als haar vorige boeken uit mijn jeugd. (oei ik voel me stokoud) Maar het krijgt wel een plekje in mijn boekenkast, naast de andere boeken van Anke de Vries. Al is de huisstijl van Lemniscaat inmiddels veranderd!
Beoordeling: ØØØOO
Littekens – Anke de Vries
Lemniscaat – 2016
In de bibliotheek een C-boek (C=voor 12-15 jaar)
Van dit boek ontving ik een recensie-exemplaar
Och, jammer dat het zo ouderwets voelt. Anke de Vries. Ik was haar een beetje vergeten. Maar vroeger las ik veel van haar boeken. Ik vraag me af of die misschien na herlezen ook wat ouderwets voelen?
Die gedachte kwam ook in me op. Waarschijnlijk is haar stijl hetzelfde gebleven. Maar daarvoor zou ik haar boeken moeten herlezen (en er liggen nog zoveel nieuwe boeken te wachten…)