Laat ik maar beginnen met zeggen dat dit boek een nogal ongewoon onderwerp heeft. Het speelt zich namelijk af op een kerkhof, maar het is geen griezelverhaal. Hoofdpersonen zijn dode mensen, maar het is geen zombieverhaal. Nee het is een mooi verhaal over dode mensen, en alle emoties die zij daarbij hebben. Een bijzonder uitgangspunt.
Cornelia woont al heel lang op begraafplaats Lindeheuvel. In 1891 overleed zij namelijk op elfjarige leeftijd. Sinds die tijd woont ze er in het familiegraf, met haar ouders die er later ook bij zijn gekomen.
De bewoners van Lindeheuvel blijven overdag in hun graf, maar als de bezoekers (zo noemen zij de levende mensen) van het kerkhof weg zijn komen ze langzaam tevoorschijn. Zo nu en dan komt er een nieuwe bewoner bij.
Zo is sinds kort Olivia, ook elf jaar, op Lindeheuvel gearriveerd. In tegenstelling tot de inschikkelijke Cornelia kan zij zich niet neerleggen bij haar dood, en bij het ”leven” dat ze nu moet leiden. Cornelia is blij dat er een meisje van haar eigen leeftijd is, en ze wil Olivia graag helpen met wennen aan haar eindbestemming. Maar de temperamentvolle Olivia lijkt niet echt geholpen te willen worden.
Er is iets gebeurd waardoor Olivia geen vrede kan hebben met haar dood, en bij het helpen van Olivia komt Cornelia erachter dat zij zelf ook nog het een en ander te verwerken heeft. Ze gaat haar eigen weg en overschrijdt daarbij een grens door contact te leggen met een bezoeker, iets wat eigenlijk strikt verboden is.
Zoals gezegd, het is een bijzondere setting, maar echt een mooi verhaal om te lezen. Ik heb het idee dat dit boek niet zoveel aandacht heeft gekregen, dus bij deze wil ik het je aanraden.
ØØØØO
Olivia en ik – Joke Reijnders
Van Goor – 2021
In de bibliotheek een B-boek (voor kinderen van 9 tot 12 jaar)
No comments yet.