O jee nu word ik oud! Er verschijnen boeken die me aan eerdere boeken doen denken… Dit dacht ik toen ik hoorde over de serie Sterren van morgen. Het is een serie boeken die speelt op een kostschool, en de vier boeken worden elk vanuit een andere leerling verteld. Dus dezelfde periode en gebeurtenissen, steeds door andere ogen.
Hee! Dat doet me denken aan de serie Vlinders. Een serie boeken van uitgeverij Leopold, geschreven door Lydia Rood, Nanda Roep, Daan Remmerts de Vries en Hans Kuyper. Iedere schrijver beschrijft een andere brugklasser op dezelfde school.
Een van de schrijvers van de nieuwe serie (overigens bij een andere uitgeverij uitgegeven), Jet Steinz, blijkt ”Vlinders” vroeger erg graag te hebben gelezen. En heeft zich daar door laten inspireren.
Sterren van morgen gaat echter niet over een gewone middelbare school. Het is een kostschool in Cornwall: Mortimer Mansion. En dan niet een gewone kostschool, maar een school waar ze de Leer van de Sterren van morgen aanhangen. Dit houdt in dat leerlingen in gewaden lopen die bij hun karakter passen, ze bijzonder eten krijgen, rituele dansen uitvoeren, en op zoek gaan naar invulling van hun Brandend Gemis, om zo beter in evenwicht te komen en uitgebalanceerde volwassenen te worden.
Het vuur van Louise – Judith Eiselin
Louise wordt samen met haar tweelingbroer naar de kostschool in Cornwall gestuurd. Daar is ze woedend over, want ze laat in Nederland een vriendje achter. Volgens de leer van de Sterren van morgen heeft Louise te veel ”vuur”, en moet ze wat meer ”water” worden. Gaat Louise toch haar draai vinden op deze vreemde school? Er zijn in elk geval tot haar vreugde wel paarden aanwezig.
De wereld van Wollebrandt – Nicolien Mizee
Wollebrandt is de broer van Louise. In tegenstelling tot zijn zus is hij blij dat hij naar deze school gaat, waar niemand hem kent. Op zijn oude school werd hij gepest. Wollebrandt is niet zo goed in omgaan met andere mensen. Hoe moet je weten of je het juiste zegt? Het liefst is hij bezig met bijzondere stenen zoeken. Hij is dan ook teveel ”aarde” en te weinig ”vuur”.
De tranen van Saar – Jet Steinz
Saar is een mooi en talentvol meisje, maar dat vindt ze zelf helemaal niet. Saar heeft anorexia, en haar ouders hopen dat ze er op deze school van geneest. Ze is teveel ”lucht” en moet ”aarde” worden. Saar voelt zich erg eenzaam op school.
De honger van Max – Hans van der Beek
Max wordt door zijn ouders ”gedumpt” op deze kostschool, ze hebben het te druk met hun werk en scheiding. En hun lastige zoon loopt daar maar bij in de weg. Max is teveel ”water”, te meegaand en gevoelig, en moet wat meer ”lucht” worden. De manier waarop zijn ouders met hem omgaan maakt Max erg ongelukkig, en dat uit zich vooral in veel en vet eten. En dat is best moeilijk op deze school, want het eten is allemaal supergezond en verantwoord.
Wat vond ik ervan?
Van te voren sprak dit idee me erg aan, het is leuk om een bepaalde periode door verschillende mensen te laten beschrijven. Je begint met een kant van de gebeurtenissen, maar naarmate je meer boeken leest krijg je een completer beeld van wat er is gebeurd. Voor iedereen zal het een andere ervaring zijn, want niet iedereen begint met hetzelfde boek.
Voor de vier schrijvers moet het een uitdaging zijn geweest om alle vier dezelfde kostschool en omgeving en gebeurtenissen voor zich te zien, en van daar uit over hun hoofdpersonen te vertellen.
Dit vond ik tegelijk het sterke en het zwakke punt. Het was inderdaad leuk om te lezen hoe de verschillende personages aankeken tegen een bepaalde gebeurtenis. Je komt erachter hoe ze zich voelen en waarom ze zich op een bepaalde manier gedragen. Elk kind heeft zijn eigen achtergrond.
Soms had ik het idee dat bepaalde gebeurtenissen plichtmatig werden beschreven omdat het nu eenmaal in het ”script” stond. Dat was ook jammer voor het laatste boek dat ik las, want eigenlijk wist ik het toen wel. Jammer genoeg was dat in mijn geval het boek over Max. Terwijl ik dat juist voor het laatst had bewaard omdat de schrijver Hans van der Beek is, die ik ken van zijn stukjes in het Parool, die ik altijd graag lees. Hoewel ik dat niet verwacht had, was het feit dat ik de schrijver kende in zijn nadeel, ik vond de toon van Max eigenlijk dezelfde als de toon van Hans in de krant. Het was voor mij moeilijk om hier een jongen van 12, 13 in te zien.
Het boek over Saar heeft me het minst geboeid. Ik moest een kleine zucht slaken toen ik las dat Saar anorexia had, daar heb ik toch al heel wat boeken over gelezen. Jet Steinz waarschijnlijk ook, want Saar is een standaard anorexia-patiënt. Behoorlijk onwaarschijnlijk ook dat haar ouders haar naar deze school laten gaan, waar helemaal niet gelet wordt op wat ze eet.
Ik vond het leuk dat de kostschool uitgaat van de Leer van de Sterren van morgen. Het is een sekte, maar niet echt een gevaarlijke. Het is een mooie kapstok om de karakters van de personages aan op te hangen. Werken aan je brandend gemis, wie wil dat nou niet?
Leuke inside-grapjes zijn er ook te vinden: zo blijken de paarden van Mortimer Mansion dezelfde namen te hebben als de paarden van Judith Eiselin, en hebben de begeleidsters van Saars vorige therapie dezelfde namen als de schrijfsters Judith en Nicolien.
Ondanks wat kritische kanttekeningen heb ik de serie met plezier gelezen. Ik denk wel dat er een vervolg komt. Tip: teken een mooie plattegrond van de kostschool en omgeving in het boek. Voor de complete kostschoolserie-ervaring!
Het vuur van Louise – Judith Eiselin ØØØØO
De wereld van Wollebrandt – Nicolien Mizee ØØØØO
De tranen van Saar – Jet Steinz ØØØOO
De honger van Max – Hans van der Beek ØØØOO
Uitgeverij Brandt – 2016
Van deze serie ontving ik een recensie-exemplaar.
Nog geen reacties.