Met veel plezier las ik Soldaten huilen niet en April is de wreedste maand, de boeken van Rindert Kromhout over de Bloomsbury-groep, over het leven van Virginia Woolf en Vanessa Bell en hun familie en vrienden. Elke keer vond ik het weer jammer als een van de delen uit was. En nu was er deel drie, helaas ook het laatste deel.
Vertel me wie wij waren begint enorm melancholiek, met het afscheid van het huis Charleston, en afscheid van de oude Duncan. Quentin knoopt nog wat losse eindjes aan elkaar, diept een paar personages uit.
Het boek is anders dan de eerste twee delen. Daar kon je verdwijnen in het leven van de Bloomsbury-groep, nu was je je er de hele tijd van bewust dat het voorbij was. En dat vond ik zo jammer, net als Quentin en Angelica. Dat het verhaal toch niet in mineur eindigt is te danken aan het project van Deborah (what’s in a name…).
Beoordeling: ØØØØO (4 uit 5)
Dit is boek 1/53 van #boekperweek
Nog geen reacties.