Zestig spiegels gaat over Jurre die een spreekbeurt moet houden. En dat vindt hij heel erg eng! Een zeer herkenbaar onderwerp voor iemand die sinds de middelbare school een hekel heeft aan spreekbeurten, presentaties etc houden.
Gelukkig krijgt Jurre hulp van prinses Sippora, zij brengt hem naar de mensen die het prinsenhuis bewonen en die elk bijzonder zijn en tips hebben voor een jongen die bang is om te spreken voor een groep.
Met al deze tips houdt Jurre een fantastische spreekbeurt, waar hij een ontelbaar hoog cijfer voor krijgt. Toch is hij niet veranderd: ”Maar het is niet zo dat ik al dat gepraat nu leuk vind.”
Met veel plezier las ik dit boek. De Jonge geeft een herkenbare analyse van groepen mensen: ”allemaal leuter en luidkwek” en ”En dus gaan ze roepen. Mensen willen altijd reageren.”
En een prachtige beschrijving van herinneringen: ”Bovendien zijn er bij elke herinnering zoveel kleinigheden die je wel weet, maar nooit allemaal kunt vertellen.”
En tot slot werd ik ontroerd door de liefde van Jurres vader voor zijn zoon.
Een heel fijn boek om te lezen, met mooie illustraties.
Nog geen reacties.