Middag van het Kinderboek #1: Aidan Chambers speaks

Hoewel De middag van het kinderboek een heel leuk gevarieerd programma bood, kwamen veel mensen waarschijnlijk toch op de speciale gast van de dag af: Aidan Chambers. Het was vorig jaar een verzoek van velen geweest om deze bijzondere, bijna 80-jarige, schrijver uit te nodigen.

boekielezen 112

Niet alleen bijzonder om zijn prachtige jeugdboeken, maar ook om zijn werk over het stimuleren van kinderen om te lezen en om over te boeken te praten. Ikzelf gebruik in de Leesclub de vragen van Aidan Chambers om een gesprek over de boeken op gang te brengen. En, dat wist ik nog niet (ik had hem nog nooit horen praten), maar hij werd natuurlijk ook uitgenodigd omdat hij fantastisch kan praten voor een grote groep mensen.

En het was niet alleen een mooi praatje, maar het deed er ook toe wat hij zei. En hij gaf ons het gevoel dat wij en ons werk er toe deden.

boekielezen 111

Zijn verhaal begon met de stelling:  ”We must change in order to remain the same.” Daarbij gaf hij als eerste voorbeeld dat hij vroeger zijn manuscripten met de pen schreef, en tegenwoordig op zijn Apple zijn hele boek van A tot Z zelf al kan vormgeven. Maar het doel blijft hetzelfde: een boek schrijven. Omdat te kunnen blijven doen, moet je (je hulpmiddelen) veranderen.

Nadeel van deze nieuwste ontwikkeling vond Chambers wel dat nu IEDEREEN zijn eigen boek kan uitgeven zonder tussenkomst van uitgeverijen, in het bijzonder van redacteuren. En volgens hem zijn redacteuren nodig, je hebt altijd feedback nodig bij het schrijven, anders krijg je ‘crap’. (ook ik zie vaak dat eenmansuitgeverijen niet de beste kinderboeken uitgeven en het fijn om dat eens van een ander te horen)

Een kwalijke ontwikkeling vond Chambers het verdwijnen van opleidingen voor jeugdbibliothecarissen, waarin je leerde om te gaan met kinderen en waarin je vooral het kinderboek leerde kennen. Want als je kinderen aan het lezen wil krijgen, moet je de boeken kennen. Tegenwoordig doet degene die het leuk vindt de jeugdafdeling van de bibliotheek. En dat is goed, maar zorg ervoor dat je de boeken kent!! Weet waar je het over hebt!

boekielezen 114

Tussen deze fijne boude stellingen door vertelde Chambers zijn levensverhaal. Zoon in een mijnwerkersfamilie, en voorbestemd om ook mijnwerker te worden. Een kind dat heel lang niet kon lezen, en hier ook niet in gestimuleerd werd (tenzij je slaan met een rietje stimuleren noemt). Tot hij thuis een boek kreeg en dat, nieuwsgierig geworden door een tekening, zelf uitlas. En herlas en herlas. En toen kwam hij met een vriendje in de bibliotheek, een onbekend fenomeen voor Chambers. Daar ging hij lezen en kreeg hij de smaak te pakken. Voor verdere stimulering in lezen en denken zorgde een leraar, die heel belangrijk werd voor Chambers.

boekielezen 113

Chambers kan meegaan in de ontwikkeling van e-books. Hij schreef zelf een e-book. Maar toen het af was had hij een onprettig gevoel. Waar was het boek? Hij kon het niet vasthouden, in de kast zetten of aan iemand geven. Daarom heeft hij de voorwaarde dat hij best e-books wil schrijven, maar hij wil wel graag 100 papieren boeken voor zichzelf.

Tot slot prees Chambers Nederland, het culturele klimaat en de beschaving. Een mooie lofzang, waar ik het een beetje benauwd van kreeg, want er zijn toch best wat dingen die beter kunnen. (ik dacht aan de bezuinigingen op cultuur, de onverdraagzaamheid in discussies over bijv. Zwarte Piet en Gaza)

Maar wat een mooie boodschap. Veranderen om hetzelfde te blijven. Vasthouden aan de inhoud, je missie, maar daar andere middelen voor gebruiken. En het boek is belangrijk en de bibliotheek is belangrijk. Wat wij doen doet ertoe!

Dankjewel Aidan Chambers.

, , , , , , ,

Nog geen reacties.

Geef een reactie

Mogelijk gemaakt door WordPress. Ontworpen door WooThemes

Ontdek meer van Boekielezen

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder