In december schreef ik mijn OBA-blog over Sieb Posthuma. Hij had toen de decemberpostzegels ontworpen en daar was ik weg van. De winterse illustraties gaven me een knus en warm gevoel.
En nu weet ik niet hoe ik verder moet schrijven. Want hoewel hij mensen een warm gevoel kon geven met zijn kunst, heeft hij dit gevoel zelf niet kunnen vinden. Sieb Posthuma heeft een eind aan zijn leven gemaakt. Zijn uitgeverij schreef: hij zag niet langer licht in zijn leven.
Iemand die zulke kleurige tekeningen kon maken. Die zoveel humor in zijn illustraties verwerkte. Je zou toch willen dat zo iemand dansend met zijn penselen in zijn hand door het leven kon gaan!
Ik zou nu allemaal voorbeelden kunnen geven van hoe kleurig en vrolijk zijn werk was. Maar dat voelt ongepast.
Er is een mooie overzichtstentoonstelling van zijn werk in het Kinderboekenmuseum in Den Haag (nog de hele maand augustus), en een nog mooier boek naar aanleiding van deze tentoonstelling: Van toen, tot hier, en nu verder van Joukje Akveld. Wij als jeugdbibliothecarissen werden er hebberig van, wat een mooi boek!
En nu? Niet verder.
We zijn verdrietig.
Nog geen reacties.