Hoe kan dat? Over dit boek las ik lovende recensies. De negens en vijf sterren buitelden over elkaar. Het verhaal sprak me aan, dus ik verheugde mij op dit boek. Maar het viel een beetje tegen.
Zou het komen omdat ik het las na het overdonderende Wij leugenaars? Dat vond ik zo prachtig, daar kon even niets tegenop.
Er zijn van die dagen dat je precies weet: ja, daarom ben ik dit werk gaan doen. Daarom is het zo leuk. En zo’n dag was het vandaag. Samen met mijn collega houd ik elke maand het Boekstart Babycafé. Voor kindjes van zes maanden tot twee jaar lezen we voor, zingen we liedjes, maken we samen muziek en dansen we. Dit zijn altijd vrolijke bijeenkomsten.
Heb je wel eens een boek gelezen waar je zo vol van was, maar waar je moeilijk over kon praten, omdat je anders de afloop zou verraden? Ik wil dit boek aan iedereen aanraden, maar kan er maar weinig over zeggen. Want de afloop is in dit geval wel erg belangrijk. Dus lezen jullie dit boek gauw, dan kan ik er tenminste over praten!
Als kind las ik elk boek dat er maar geschreven was over de Tweede Wereld Oorlog. Het was een onderwerp dat me enorm boeide, en hoe zielig ook, ik las alle boeken.
Op mijn te lezen stapel lag al een poosje het boek Elke dag een druppel gif van Wilma Geldof. Omdat het bijna begin mei is en we de oorlog weer herdenken, leek het me een goed moment om dit boek te gaan lezen.
Het is vandaag de dag van de kinderboekwinkel. Dus ik dacht laat ik eens een stukje schrijven over mijn favoriete kinderboekwinkel. En toen gebeurde er iets wat wel vaker gebeurt als je ouder wordt, namelijk de eerste kinderboekwinkel die in mij op kwam, bestaat niet meer!
De Prentenboeken Top Tien voor de Nationale Voorleesdagen 2016 is bekend! Er staan leuke titels op.
Een paar meiden van de Extra Leuke Leesclub lazen met plezier de boeken 100% Coco, en 100%Coco Paris van Niki Smit. Hoewel de 100%-boeken razend populair zijn in de bibliotheek, had ik er nog nooit een gelezen. Tijd dus om dat wel eens te doen.
Met veel plezier lazen mijn oudste dochter en ik de boeken over Polleke. We zagen ook de film (en de serie op Villa Achterwerk). Dus het was duidelijk dat we ook naar de theaterversie van het Nationale Toneel zouden gaan.
Dat was al leuk omdat het in de Amsterdamse stadsschouwburg was, wat een mooi gebouw is dat toch.
Eigenlijk lees ik niet veel avonturenboeken. En nu weet ik waarom! Ze zijn soms te spannend! Zoals Groot Wild van Dan Smith. Echt vreselijk spannend! Het was erg moeilijk om het boek weg te leggen. Hoewel het om een bizarre gebeurtenis gaat, is het geloofwaardig opgeschreven.
De tijd voor Paasboeken is alweer voorbij, maar de leuke knutsels die we met Pasen maakten wil ik je niet onthouden. Ik las voor uit De koe die een ei legde van Andy Cutbill en Russell Aylo. Het gaat over een koe die zichzelf niet bijzonder vindt. Om haar te troosten doen de kippen van de boerderij alsof zij een ei heeft gelegd. Ze broedt het uit en verwacht een kalfkipje… Wat zal er uit komen?
