Je hebt weleens dat je een boek leest, en dan elke keer de leuke dingen die je leest met je omgeving wilt delen. Zo’n boek is Bibi’s doodgewone dierenboek. Natuurlijk blijkt hieruit dat die doodgewone dieren helemaal niet zo gewoon zijn, en soms zelfs heel bijzonder.
In oktober was ik bij de boekpresentatie van deel 1 van de Vonk-trilogie van Floortje Zwigtman: Vlam. Het was een bijzondere presentatie en maakte nieuwsgierig naar het boek.
Van te voren moet je je goed realiseren dat het iets heel anders gaat worden dan De Groene Bloem-trilogie. De trilogie waar ik helemaal ingedoken ben en waarvan ik toevallig onlangs de proloog las . En waardoor ik grote bewondering heb voor Floortje Zwigtman.
We konden kiezen uit 29 boeken
We hebben elk gemiddeld 8 boeken gelezen (in 9 weken!)
Ten slotte waren Jip en Janneke aan de beurt op het symposium over klassieke kinderboeken. Dat is een klassieker die gemengde gevoelens opwekt, zo zal ook deze dag blijken. Joke Linders kwam op met het welbekende liedje over J&J, maar toonde eigenlijk wat tegenzin om het over deze twee te hebben als klassieker. Liever had zij Minoes gezien als klassieker, het enige boek dat Annie MG Schmidt niet in opdracht schreef. Jip en Janneke zijn wel de meest uitgebeende literaire personages die er zijn, alles is er al over gezegd!
Het volgende boek dat aan bod kwam tijdens het symposium over Klassieke kinderboeken was De kleine kapitein van Paul Biegel.
Pjotr van Lenteren begon zijn lezing met een citaat van Paul Biegel, die zijn fantasie ziet als een loeiende koe die elke dag gemolken moet worden.
Tijdens het symposium van de Jan Campertstichting werd er ook aandacht besteed aan De brief voor de koning van Tonke Dragt.
Annemarie Terhell vertelde over De brief voor de koning, dat Tonke Dragt zowel schreef als illustreerde. Dit boek verzon Tonke Dragt toen zij als juf een verhaal vertelde aan haar klas. Zij werd geїnspireerd door een mengeling van de Arthurlegende, Keltische sprookjes en haar jeugd in Nl-Indië.
Tijdens het symposium over klassieke kinderboeken ging het ook over Krassen in het tafelblad van Guus Kuijer.
Harry Bekkering, die aan de beurt was om te vertellen over Krassen in het tafelblad, werd bruut onderbroken door het brandalarm dat afging. Eerst bleven we nog wat lacherig zitten, maar uiteindelijk moesten we toch echt de zaal verlaten en naar buiten! (Wat door Bekkering werd aangegrepen als rookpauze.) Gelukkig was er niets aan de hand en konden we weer terug naar de zaal.
Speciale gast op het symposium over klassieke kinderboeken was Els Pelgrom, en zij werd geїnterviewd door Harry Bekkering. Al meteen kwam een groot schandaal aan het licht: de laatste 800 exemplaren van het met een Gouden Griffel bekroonde boek De eikelvreters zijn verdwenen in de papierversnipperaar! Dit kreeg Pelgrom achteraf te horen van haar uitgever. Niet nodig te zeggen dat Pelgrom niet veel op heeft met uitgevers. En eigenlijk ook niet met andere volwassenen.
Vrijdag 21 november bezocht ik het symposium van de Jan Campertstichting in het Letterkundig Museum, dat als onderwerp had ”Vijf klassieke kinderboeken (1950-1990)”. Het was een vrolijke, interessante dag met heel veel sprekers (en een brandalarm). Omdat een verslag in een keer veel te lang wordt, maak ik van deze week Klassieke Kinderboekenweek. Vandaag deel 1!
Als je naar een symposium gaat over klassieke kinderboeken, dan ga je denken over wat je eigen klassiekers zijn. In de lezingen werden een aantal kenmerken van klassieke kinderboeken genoemd (zie hieronder), maar ik heb voor mezelf nog een kenmerk bedacht. Het boek beïnvloedt je taal. In elk geval je thuistaal. Elk gezin heeft wel bepaalde uitdrukkingen die alleen zij begrijpen. In mijn geval kwamen die regelmatig uit boeken.
