Voorleeswedstrijd

 
Hoewel ik al dertien jaar als jeugdbibliothecaris werk,
had ik nog nooit in de jury van een voorleeswedstrijd gezeten.
Zondag was het dan zover!
In de Openbare Bibliotheek Amsterdam streden twaalf kinderen
om een plek in de provinciale ronde van de voorleeswedstrijd.
 
 
Samen met een leerkracht van een Amsterdamse basisschool
en schrijfster Victoria Farkas zou ik hier komen te zitten.
Op het podium… Spannend!

 

De presentatie was in handen van Andre Accord,
en in de pauze zong/rapte hij samen met de zaal.

De twaalf kinderen (10 meisjes, 2 jongens)
waren allemaal goed, maar er staken er twee bovenuit.
En gelukkig mochten we er twee door laten gaan!
Deze twee meisjes gaan in april meedoen aan de 
provinciale ronde, ook gehouden in Het theater van het woord
in de OBA.

Het jureren ging dus vrij makkelijk,
eigenlijk was de enige kink in de kabel dat wij als jury
ons per ongeluk hadden opgesloten in de kleedkamer
waar we hadden overlegd.
Gelukkig wisten we met een omweg weer in de 
theaterzaal terecht te komen!




 

Afblijven! (de musical)

Jeugdliteratuurblog: Afblijven!

Gepubliceerd op: 5 maart 2014
Afblijven! musical
Deze week was ik met mijn twee dochters naar de musical Afblijven. Het was een leuke voorstelling, vooral de toegift, die bestond uit een optreden van zo’n 17 van de 1.000 (!) jonge dansers die in het clipje Durf meespeelden. De musical is gebaseerd op het boek Afblijven van Carry Slee. Het inmiddels vijftien jaar oude boek is een groot succes (onlangs verscheen de 31e druk), werd bekroond door kinderjury en jonge jury en enige jaren geleden verfilmd en nu dus ”vermusicald”.
Het boek gaat over een onzeker meisje, Melissa, dat drugs nodig heeft om te kunnen presteren met dansen. De kinderen om haar heen zijn allemaal erg verstandig en zich zeer bewust van de gevaren van drugs. Die gevaren duiken ook onmiddellijk op, het gebeurt allemaal met Melissa: afhankelijk worden van enge dealers, stelen om het te kunnen betalen, weglopen van huis, in de war raken, in het ziekenhuis belanden. Kortom, de boodschap is duidelijk: afblijven! Gelukkig wordt Melissa op tijd gered door haar vrienden en dan vooral door haar beste vriend Jordi.Het deed me denken aan de boeken die ik vroeger las. Ook daar was de boodschap afblijven!, maar er kwamen niet zoveel frisse verstandige en moedige jongens en meisjes in voor om de hoofdpersoon te redden. Het was allemaal behoorlijk uitzichtloos.
Ik las Christiane F, had die maar een verstandige Jordi in haar buurt gehad om haar te redden! Nee, dat was een en al ellende en uitzichtloosheid. En ik las Het onkruid en de bloem, ook al zo eng en het eindigde met een overdosis! Als je eenmaal in de greep van drugs was dan was er geen redden meer aan. En… Het verrotte leven van Floortje Bloem van Yvonne Keuls. Ook in dat leven geen frisse jongen te bekennen. Ook het wat later uitgegeven Junkies van Melvin Burgess maakt duidelijk dat als je eenmaal in de greep van drugs bent, je er heel moeilijk weer uitkomt.

Polleke De boeken die nu over het onderwerp geschreven worden, zijn wat luchtiger, en naast het feit dat ze een waarschuwing zijn voor drugs, zijn ze overgoten met een spannend sausje. Zoals (ff) out van Theo Hoogstraten, of Party Girl van Brigitte Blobel. Er is zelfs luchtig geschreven over een verslaafde vader (maar wel erg mooi) in Polleke van Guus Kuijer.

Hoewel de boeken uit mijn jeugd misschien wat afschrikwekkender waren, is het de vraag of ze beter zijn dan de boeken die later verschenen. Al is Afblijven van Carry Slee geen literair hoogstandje, toch weet de musical één van de moeilijkste dingen in het leven van pubers te raken: durf jezelf te zijn. Daar heb je geen drugs voor nodig, je bent goed zoals je bent. En dat is zo.

OBA-blog: Mooi verdrietig

 

Dit blog gaat over een boek dat ik eigenlijk niet wilde lezen. Maar ik heb het toch gelezen. Het is het boek ‘Een weeffout in onze sterren’ van John Green. Ik hou van de boeken van John Green, ik heb ze allemaal gelezen. Dit boek wilde ik ook lezen, omdat ik wist dat het goed zou zijn. Maar ik wilde het ook niet lezen. Want het gaat over kinderen met kanker. Ik vind kanker al een rotonderwerp, laat staan kanker in combinatie met kinderen.

Jaren geleden moest ik een drukproef corrigeren dat over meisje met kanker ging, geschreven door haar ouders na haar dood. Ik moest het dus lezen, en ik heb tranen met tuiten gehuild. Dat boek heette Nele: voor ons sterf jij nooit van Mieke en Herman Maegdenbergh – van Look.
Omdat John Green een goede schrijver is, wist ik zeker dat dit boek mij ook aan het huilen zou maken. En dat wilde ik niet. Tot er een week kwam waarin twee mensen in mijn omgeving overleden aan kanker en een ander werd opgegeven. Ik was er zoveel mee bezig, en toch al verdrietig, dus het was tijd om Het Boek te gaan lezen.

Tot mijn verrassing begon het boek erg geestig, en heb ik een aantal keer hardop zitten lachen. Om de fijne galgenhumor van de hoofdpersonen. Maar daarna begon toch het onvermijdelijke huilen. Er werd gestorven en het kwam niet goed. Maar toch had ik een heel mooi boek gelezen. En dat was het huilen waard.

Ik ken verder niet veel mooi geschreven kinderboeken over kanker. Er zijn vooral veel informatieve boeken over de ziekte. Een boek dat ik nog wil (moet) lezen is het boek van Patrick Ness die een idee heeft uitgewerkt waar de aan kanker overleden schrijfster Shioban Dowd niet meer aan toe is gekomen: het boek Zeven minuten na middernacht, over een jongen wiens moeder ongeneeslijk ziek is. Aangezien ik houd van de boeken van Dowd, vind ik dat ik dit boek ook moet lezen.

Wel zijn er mooie kinderboeken over doodgaan in het algemeen geschreven, zoals het prentenboek Een boom vol herinneringen van Britta Teckentrup, over een vosje dat is gestorven. De dieren uit het bos herdenken hem door het te hebben over de leuke dingen die ze samen deden, en uiteindelijk groeit er op de plaats van het graf een mooie boom. Hetzelfde soort prentenboek is het troostboek bij uitstek voor katteneigenaars: Dat is heel wat voor een kat van Judth Viorst, over het fijne leven dat de kat heeft geleefd.

Tot slot nog een boek dat me ook aan het huilen bracht omdat het ook zo prachtig geschreven is: De noordenwindheks van Daan Remmerts de Vries. Over twee doodzieke kinderen in het ziekenhuis.

Als er enige troost is, dan is dat de troost dat je zelfs over iets heel afschuwelijks en verdrietigs toch heel mooie boeken kan schrijven, en lezen. Dan doen we het daar maar mee.


Eerder gepubliceerd op www.oba.nl

Boekenbingo #1

Een vakje afgestreept!
Ik heb gelezen: Mollie krijgt een staart van Tanneke Wigersma.
Over een oude vrouw die een kat wordt,
en in dat leven alles kan goedmaken wat ze in haar 
mensenleven heeft gemist.
Je kunt merken dat de schrijfster goed naar katten heeft gekeken.
 
Natuurlijk dringt zich de vergelijking op met Minoes van Annie M.G. Schmidt.
Maar na het begin vergeet je het. Dit is bovendien andersom:
een mens wordt een kat.
En blijft een kat!
 
 
 
 

 

Boekenbingo is begonnen

 
 
 
Vandaag begin ik met het eerste boek voor de Boekenbingo.
Ik ga lezen het boek ”with non-human characters”.
Dat wordt in mijn geval Mollie krijgt een staart van Tanneke Wigersma.
Ben benieuwd!
 

Boekenbingo


Dit jaar ga ik aan de bingo: de boekenbingo!
Zie afbeelding hierboven.
In mijn geval zal het een kinder/jeugdboekenbingo zijn.
Ik ben benieuwd, ik heb dit nog nooit gedaan.

Deze boekenbingo vond ik op de blog Cravingpages.nl

OBA-Blog: Net als in het boek – Boekverfilmingen

Het gebeurt niet vaak dat boekverfilmingen echt goed geslaagd zijn. Vaak mis je een bepaalde verhaallijn en zijn dingen totaal anders dan in je eigen fantasie. De personages zien er anders uit, en zelfs hun namen worden anders uitgesproken dan je het deed in je hoofd. Maar er zijn uitzonderingen. In mijn jeugd was dat de verfilming van ‘Sjakie en de chocoladefabriek’ van Roald Dahl, in de versie met Gene Wilder. O, alles was zoals ik het me verbeeld had. En die oempa loempa’s met hun lied vond ik zo leuk! Daarbij komt dat het boek een van mijn lievelingsboeken was.
Drie andere favorieten zijn: Emil (of in het Nederlands Michiel) van de Hazelhoeve van Astrid Lindgren. Geestige verhalen en wie roept er bij het kijken nou niet mee: Eeemieieieieiel!!!! Minoes van Annie MG Schmidt voor alle poezenliefhebbers. Ook heel mooi verfilmd is Patatje oorlog, naar het boek Een kleine kans van Marjolijn Hof. Ontroerend mooi.

Dan moet natuurlijk genoemd worden de verfilming van de boeken van Harry Potter. Mijn dochters hebben er van genoten, en mijn jongste dochter kijkt de films keer op keer, net zoals ze de boeken keer op keer leest. Bekentenis: terwijl ik de boeken allemaal heb gelezen, heb ik de films niet allemaal gezien. Maar ik geniet ervan hoe mijn dochter hiervan geniet. We zijn zelfs naar de studio’s van de Harry Potter films in Londen geweest, en dat was fantastisch, ook als je de films niet hebt gezien. Want de films blijven heerlijk dicht bij de boeken. Dus ik als boekenlezer herkende bijna alles wat er te zien was.

Nu is er weer zo’n verfilming. Dat is de verfilming van De Hongerspelen van Suzanne CollinsDe trilogie heb ik in een ruk uitgelezen (en mijn puberdochter ook). En toen gingen we naar de film. En alles klopte! Terwijl er behoorlijk ingewikkelde dingen worden beschreven, zoals bijvoorbeeld de hoorn des overvloeds.Maar die was precies zoals ik had bedacht! En die doffe knallen als er iemand dood was… Oké, een minpuntje: Cinna was heel anders dan in mijn hoofd, maar daar kon ik overheen stappen.
We hebben net deel twee gezien, Catching fire, en het was fantastisch. Ik kreeg meteen weer zin om de boeken te gaan lezen, en om deel 1 nog eens te bekijken. We moeten toch wat, terwijl we wachten op deel drie!
Medewerker Informatie Dienstverlening

Artikel delen:

  • Hyves
  • Facebook
  • Twitter
  • Verschenen op www.oba.nl

Mogelijk gemaakt door WordPress. Ontworpen door WooThemes