Soms krijg je een vraag waar je even bij moet slikken. Een vraag waarop je extra goed antwoord wilt geven. Dat is bijvoorbeeld deze: wij zoeken een boek dat ons helpt bij het praten over de dood. En meestal hebben deze mensen dan direct met een sterfgeval te maken.
Trefwoord Archief | Dood
Gelezen: Kroonsz (maand van het spannende boek)
Wat een enge kaft heeft Kroonsz van Marco Kunst, zeg. Eerst zie je alleen radertjes van een uurwerk, maar dan zie je daarachter ook nog een eng gezicht. Het gezicht van de krankzinnige Kroonsz, zo blijkt. Lees Verder →
Gelezen: Ik geef je de zon
Hoe kan dat? Over dit boek las ik lovende recensies. De negens en vijf sterren buitelden over elkaar. Het verhaal sprak me aan, dus ik verheugde mij op dit boek. Maar het viel een beetje tegen.
Zou het komen omdat ik het las na het overdonderende Wij leugenaars? Dat vond ik zo prachtig, daar kon even niets tegenop.
Gelezen: Antsy does time
Antsy does time van Neil Shusterman is in het Nederlands geschreven (vertaald door Lydia Meeder), maar heeft een Engelse titel omdat het is uitgegeven in de serie Made in the USA van Lemniscaat.
Gelezen: Lang zal ze leven
Misschien had ik Lang zal ze leven van Koos Meinderts niet op een van de somberste en koudste januaridagen moeten lezen, maar ik blijf achter met een enorm somber gevoel.
Gelezen: Rockoholic
Rockoholic van C.J. Skuse ziet er aantrekkelijk uit. Het is ook een leuk verhaal, over Jody die naar een optreden van haar favoriete band gaat, en per ongeluk de zanger (haar grote idool) ontvoert en verstopt in de garage. Als ze eenmaal bij zinnen is blijkt de zanger niet meer weg te willen. Zijn leven als popartiest blijkt lang niet zo leuk te zijn als het lijkt. Hierdoorheen verweven is de verhaallijn van de vriendschap met haar beste vriend Mac die langzaam meer dan vriendschap wordt, en het verlies van haar bijzondere opa waar ze heel close mee was.
Een leuk verhaal, wel kon het wat korter wat mij betreft.
Sieb Posthuma
In december schreef ik mijn OBA-blog over Sieb Posthuma. Hij had toen de decemberpostzegels ontworpen en daar was ik weg van. De winterse illustraties gaven me een knus en warm gevoel.
En nu weet ik niet hoe ik verder moet schrijven. Want hoewel hij mensen een warm gevoel kon geven met zijn kunst, heeft hij dit gevoel zelf niet kunnen vinden. Sieb Posthuma heeft een eind aan zijn leven gemaakt. Zijn uitgeverij schreef: hij zag niet langer licht in zijn leven.
Iemand die zulke kleurige tekeningen kon maken. Die zoveel humor in zijn illustraties verwerkte. Je zou toch willen dat zo iemand dansend met zijn penselen in zijn hand door het leven kon gaan!
Ik zou nu allemaal voorbeelden kunnen geven van hoe kleurig en vrolijk zijn werk was. Maar dat voelt ongepast.
Er is een mooie overzichtstentoonstelling van zijn werk in het Kinderboekenmuseum in Den Haag (nog de hele maand augustus), en een nog mooier boek naar aanleiding van deze tentoonstelling: Van toen, tot hier, en nu verder van Joukje Akveld. Wij als jeugdbibliothecarissen werden er hebberig van, wat een mooi boek!
En nu? Niet verder.
We zijn verdrietig.
Leesboeken: vakantie!
Mijn vorige blog ging over prentenboeken met vakantie-thema, maar er zijn ook boeken voor oudere kinderen over vakantie. Voor mij was het ultieme vakantieboek vroeger De kinderen van Bolderburen van Astrid Lindgren, want wat werd de zomer daarin heerlijk beschreven!
Maar ook deze vier – nieuwere – boeken heb ik met veel plezier gelezen:
De vakantie van de Steenstraat van Elizabeth Honey is het tweede deel van de (erg leuke) serie over de Steenstraat. Hierin gaan ze op vakantie met een groep mensen uit de Steenstraat. Grappige en spannende avonturen volgen. Dit boek is geïllustreerd door Annet Schaap, wat ik heel goed bij het verhaal vind passen.
Ook zo’n fijn boek, ook een deel in een serie: De Penderwicks van Jeanne Birdsall. De vier zusjes Penderwick hebben alleen nog een vader, hun moeder is overleden. In dit boek beleven ze een fijne zomer. Het is een fijn en knus boek, terwijl het toch ook gaat over de overleden moeder. Leuk dat er al een deel twee en drie zijn, ik kijk uit naar deel vier.
Iets gecompliceerder is Mijn bijzonder rare week met Tess van Anna Woltz. Tijdens een vakantie op het zonnige Texel komt Samuel Tess tegen en hij wordt meteen haar leven binnengesleept. Zij wil haar vader leren kennen en heeft daar een plan voor gemaakt, en Samuel moet haar helpen. Een mooi verhaal.
Tot slot nog iets zwaardere kost, dat is Oversteken van Marjolijn Hof. In dit boek gaat Meta met haar moeder en de (zoveelste) vriend van haar moeder naar IJsland op vakantie, omdat Bjarni (de vriend) daar vandaan komt. Naarmate de vakantie vordert wordt duidelijk dat ook deze vriend niet blijvend zal zijn. En dat vindt Meta extra erg omdat zij het wel erg goed kan vinden met Bjarni. Een erg mooi boek.
OBA-blog: Mooi verdrietig
Dit blog gaat over een boek dat ik eigenlijk niet wilde lezen. Maar ik heb het toch gelezen. Het is het boek ‘Een weeffout in onze sterren’ van John Green. Ik hou van de boeken van John Green, ik heb ze allemaal gelezen. Dit boek wilde ik ook lezen, omdat ik wist dat het goed zou zijn. Maar ik wilde het ook niet lezen. Want het gaat over kinderen met kanker. Ik vind kanker al een rotonderwerp, laat staan kanker in combinatie met kinderen.
Jaren geleden moest ik een drukproef corrigeren dat over meisje met kanker ging, geschreven door haar ouders na haar dood. Ik moest het dus lezen, en ik heb tranen met tuiten gehuild. Dat boek heette Nele: voor ons sterf jij nooit van Mieke en Herman Maegdenbergh – van Look.
Omdat John Green een goede schrijver is, wist ik zeker dat dit boek mij ook aan het huilen zou maken. En dat wilde ik niet. Tot er een week kwam waarin twee mensen in mijn omgeving overleden aan kanker en een ander werd opgegeven. Ik was er zoveel mee bezig, en toch al verdrietig, dus het was tijd om Het Boek te gaan lezen.
Tot mijn verrassing begon het boek erg geestig, en heb ik een aantal keer hardop zitten lachen. Om de fijne galgenhumor van de hoofdpersonen. Maar daarna begon toch het onvermijdelijke huilen. Er werd gestorven en het kwam niet goed. Maar toch had ik een heel mooi boek gelezen. En dat was het huilen waard.
Ik ken verder niet veel mooi geschreven kinderboeken over kanker. Er zijn vooral veel informatieve boeken over de ziekte. Een boek dat ik nog wil (moet) lezen is het boek van Patrick Ness die een idee heeft uitgewerkt waar de aan kanker overleden schrijfster Shioban Dowd niet meer aan toe is gekomen: het boek Zeven minuten na middernacht, over een jongen wiens moeder ongeneeslijk ziek is. Aangezien ik houd van de boeken van Dowd, vind ik dat ik dit boek ook moet lezen.
Wel zijn er mooie kinderboeken over doodgaan in het algemeen geschreven, zoals het prentenboek Een boom vol herinneringen van Britta Teckentrup, over een vosje dat is gestorven. De dieren uit het bos herdenken hem door het te hebben over de leuke dingen die ze samen deden, en uiteindelijk groeit er op de plaats van het graf een mooie boom. Hetzelfde soort prentenboek is het troostboek bij uitstek voor katteneigenaars: Dat is heel wat voor een kat van Judth Viorst, over het fijne leven dat de kat heeft geleefd.
Tot slot nog een boek dat me ook aan het huilen bracht omdat het ook zo prachtig geschreven is: De noordenwindheks van Daan Remmerts de Vries. Over twee doodzieke kinderen in het ziekenhuis.
Als er enige troost is, dan is dat de troost dat je zelfs over iets heel afschuwelijks en verdrietigs toch heel mooie boeken kan schrijven, en lezen. Dan doen we het daar maar mee.
Eerder gepubliceerd op www.oba.nl