”Op zaterdagavond 7 februari 1976 werden in Medum en omgeving twee mensen vermoord, er viel één zwaargewonde en acht personen hadden medische zorg nodig voor lichtere verwondingen.
Al dat geweld draaide om seks.
Dit is het verhaal van die avond.”
Trefwoord Archief | Liefde
Gelezen: De appeltaart van hoop
Wie de boekenblogs van de young adult bloggers een beetje in de gaten hield, kon het verschijnen van het appeltaartboek niet missen. Veel positieve reacties volgden op het verschijnen van dit boek. Hier zie je er een paar.
Gelezen: Lobsters; Een extreem awkward liefdesverhaal (met happy ending)
Als enorm “Friends“-liefhebber moest ik meteen aan de Lobster-scene denken toen ik de titel van dit boek zag. Lobsters dus, van Tom Ellen en Lucy Ivison. En inderdaad, er werd verwezen naar de serie uit de jaren ’90, Friends.
Gelezen: Littekens
In mijn kast staat een traditioneel rijtje Lemniscaat-boeken uit mijn jeugd. Daar staan ook boeken bij van Anke de Vries. De boeken zijn geschreven in de jaren 70 en hebben allemaal het voor die tijd karakteristieke Lemniscaat-uiterlijk.
Jonge Jury-lezen: Waar het licht is
“Is het vandaag een goede dag om dood te gaan?” Als een boek zo begint dan weet je dat je niet zomaar een boek voor je hebt. Finch en Violet leren elkaar op een ongebruikelijke manier kennen: op de dag dat ze allebei op de toren klimmen om zelfmoord te plegen, redt Finch Violet. Het blijkt toch niet zo’n goede dag om dood te gaan.
Gelezen: I love Liv 4 Bekentenissen van een professionele puber
Omdat ik op mijn werk bezig ben met de Jonge Jury, wil ik graag zoveel mogelijk boeken van de tiplijst lezen. Een aantal daarvan heb ik al gelezen: Kroonsz, Onder de ketchupwolken, Eleanor en Park, Hap!, Oliver, Overspoeld, Vlam.
Gelezen: Dood door wc-papier & De onverwachte held van kamer 13 B
Wat een toeval. Ik las twee mooie jeugdboeken achter elkaar. Allebei geschreven door mij onbekende schrijfsters. Bij allebei werd ik tot tranen toe ontroerd. Beide boeken waren ook grappig, en gewoon goed geschreven (vertaald). Ze gingen over een jongen. Een aardige jongen, die teveel op zijn schouders neemt. Die daar maar mee door blijft lopen, tot het niet langer kan. En gelukkig is er dan hulp in de buurt, meer dan de jongen had verwacht.
Toch had ik twee verschillende verhalen gelezen!
Gelezen: De zomer waarin mijn vader homo werd
De zomer waarin mijn vader homo werd van Endre Lund Eriksen is een onderhoudend verhaal, waarin de gescheiden vader van Arvid tijdens de vakantie verliefd wordt op een man. Arvid krijgt een meisje achter zich aan, waar hij niet goed raad mee weet. Arvid schrijft hierover in zijn dagboek. Aan het eind van het boek blijkt Arvid ook homo te zijn. Of toch niet? Of toch wel?
Een humoristisch verhaal, waarin vooral de observaties van Arvid op de lachspieren werken.
Gelezen: Rockoholic
Rockoholic van C.J. Skuse ziet er aantrekkelijk uit. Het is ook een leuk verhaal, over Jody die naar een optreden van haar favoriete band gaat, en per ongeluk de zanger (haar grote idool) ontvoert en verstopt in de garage. Als ze eenmaal bij zinnen is blijkt de zanger niet meer weg te willen. Zijn leven als popartiest blijkt lang niet zo leuk te zijn als het lijkt. Hierdoorheen verweven is de verhaallijn van de vriendschap met haar beste vriend Mac die langzaam meer dan vriendschap wordt, en het verlies van haar bijzondere opa waar ze heel close mee was.
Een leuk verhaal, wel kon het wat korter wat mij betreft.
Gelezen: Onder de ketchupwolken
Mooi uitgegeven!
In de vakantie lazen mijn dochter (ruim 14) en ik allebei het nieuwste boek van Annabel Pitcher: Onder de ketchupwolken. Ik had er hoge verwachtingen van omdat ik haar vorige boek (mijn zus woont op de schoorsteenmantel) zo prachtig vond.
Het is een ander soort boek, het is vooral een verhaal over liefde en schuldgevoel. Maar de beschrijvingen van de spanningen in het gezin van Alice waren weer net zo goed als in het vorige boek.
Behalve dat het over liefde gaat en over een gezin, is het ook een enorm spannende page-turner. Je wilt heel graag weten wat er nou precies gebeurd is waarover Alice (of Zoe zoals ze zich noemt in haar brieven) zich zo schuldig voelt. En je wilt ook weten over welke broer het gaat! En dat houdt Pitcher goed verborgen!
De ter dood veroordeelde gevangene waar Alice de brieven aan stuurt leren we niet zo goed kennen, hij wordt alleen beschreven door Alice. Zijn brieven lezen we niet, alleen wat Alice erover zegt. Hij blijft wat oppervlakkig, vind ik, en dat past niet bij het onderwerp: een ter dood veroordeelde. En zo is het misschien ook niet bedoeld.
Een mooi boek. Maar het overtrof niet haar eerste boek.