Wie kent de boeken niet: Leven van een loser, Dagboek van een muts en aanverwante graphic novel-series. Zeer populair, en misschien voor een groot deel wel omdat er heel veel plaatjes in staan en de tekst geschreven in plaats van gedrukt lijkt. Ik ben er zelf niet zo’n erge fan van. Maar toen ik Onzichtbare Emmie tegenkwam, leek me dat iets subtieler dan eerdergenoemde series en besloot ik dat wel te lezen.