Siens hemel van Bibi Dumon Tak en Annemarie van Haeringen is een boek over een huisdier dat dood gaat. Ik zag er een beetje tegenop om weer een prentenboek over doodgaan te lezen.
Maar wat is het een mooi boek. Ten eerste al hoe het eruit ziet. Mooie stevige pagina’s, zwart met een enkele kleur. De tekst is steeds binnen in de vorm van Sien geschreven.
De titel Liefdesbrieven aan de sterren zet je meteen een beetje op het verkeerde been: wat mij betreft dekt Brieven aan de sterren de lading beter. Soms wordt een titel in de vertaling (ten nadele) veranderd, in dit geval was de oorspronkelijke titel ook Love letters to the dead. Het zijn namelijk geen liefdesbrieven die Laurel, de hoofdpersoon, schrijft.
Soms krijg je een vraag waar je even bij moet slikken. Een vraag waarop je extra goed antwoord wilt geven. Dat is bijvoorbeeld deze: wij zoeken een boek dat ons helpt bij het praten over de dood. En meestal hebben deze mensen dan direct met een sterfgeval te maken.
Wat een toeval. Ik las twee mooie jeugdboeken achter elkaar. Allebei geschreven door mij onbekende schrijfsters. Bij allebei werd ik tot tranen toe ontroerd. Beide boeken waren ook grappig, en gewoon goed geschreven (vertaald). Ze gingen over een jongen. Een aardige jongen, die teveel op zijn schouders neemt. Die daar maar mee door blijft lopen, tot het niet langer kan. En gelukkig is er dan hulp in de buurt, meer dan de jongen had verwacht.
Toch had ik twee verschillende verhalen gelezen!
