Anna gaat na haar eindexamen Spaans studeren in Barcelona. Naast het leren van de taal en het ontdekken van een nieuwe stad probeert ze daar te verwerken wat er in het verleden is gebeurd.
Tag Archives | Schuldgevoel
Het ongemakkelijke dagboek van Henry K. Larsen
Dit is het vierde vertaalde boek van Susin Nielsen en dat moest ik natuurlijk lezen. De eerdere drie waren allemaal goed, en hoewel het altijd weer afwachten is, was ook dit boek weer een fijn ”Nielsen-boek”.
Gelezen: Mijn reis met Jake & Het ongelukproject
Ik las toevallig twee boeken die erg veel overeenkomsten hadden. Ze gingen allebei over een meisje dat haar vader was verloren bij een auto-ongeluk, en dit verwerkte door een vriendschap met een jongen. Daarom besloot ik om ze tegelijk te bespreken.
Gelezen: Optimisme is dodelijk
Vorig jaar ontdekte ik de schrijfster Susin Nielsen. Zij schreef toen haar eerste boek: Wij zijn allemaal moleculen. Als je leest wat ik daar over schreef, begrijp je dat ik heel graag haar nieuwe boek wilde lezen!
De Beste van Boekielezen #21
Tot nu toe zijn de zielige boeken in de minderheid in de top 31 van het jaar.Toch zijn dat boeken die ik graag lees. Verhalen die zo zielig zijn dat je gewoon moet huilen… Hoofdpersonen die zo dapper maar toch zielig zijn dat je ze zou willen troosten…
Gelezen: Onder de ketchupwolken
Mooi uitgegeven!
In de vakantie lazen mijn dochter (ruim 14) en ik allebei het nieuwste boek van Annabel Pitcher: Onder de ketchupwolken. Ik had er hoge verwachtingen van omdat ik haar vorige boek (mijn zus woont op de schoorsteenmantel) zo prachtig vond.
Het is een ander soort boek, het is vooral een verhaal over liefde en schuldgevoel. Maar de beschrijvingen van de spanningen in het gezin van Alice waren weer net zo goed als in het vorige boek.
Behalve dat het over liefde gaat en over een gezin, is het ook een enorm spannende page-turner. Je wilt heel graag weten wat er nou precies gebeurd is waarover Alice (of Zoe zoals ze zich noemt in haar brieven) zich zo schuldig voelt. En je wilt ook weten over welke broer het gaat! En dat houdt Pitcher goed verborgen!
De ter dood veroordeelde gevangene waar Alice de brieven aan stuurt leren we niet zo goed kennen, hij wordt alleen beschreven door Alice. Zijn brieven lezen we niet, alleen wat Alice erover zegt. Hij blijft wat oppervlakkig, vind ik, en dat past niet bij het onderwerp: een ter dood veroordeelde. En zo is het misschien ook niet bedoeld.
Een mooi boek. Maar het overtrof niet haar eerste boek.