Gisteren werden de winnaars van de Dioraphte Literatour Prijs bekend gemaakt. Dit is een prijs voor young adult boeken. Er zijn drie categorieën: oorspronkelijk Nederlands, vertaald en de publieksprijs.
De prijzen horen bij de Literatour, de Boekenweek voor jongeren, die plaatsvindt van 16 tot en met 24 september.
Wie de boekenblogs van de young adult bloggers een beetje in de gaten hield, kon het verschijnen van het appeltaartboek niet missen. Veel positieve reacties volgden op het verschijnen van dit boek. Hier zie je er een paar.
Als enorm “Friends“-liefhebber moest ik meteen aan de Lobster-scene denken toen ik de titel van dit boek zag. Lobsters dus, van Tom Ellen en Lucy Ivison. En inderdaad, er werd verwezen naar de serie uit de jaren ’90, Friends.
“Is het vandaag een goede dag om dood te gaan?” Als een boek zo begint dan weet je dat je niet zomaar een boek voor je hebt. Finch en Violet leren elkaar op een ongebruikelijke manier kennen: op de dag dat ze allebei op de toren klimmen om zelfmoord te plegen, redt Finch Violet. Het blijkt toch niet zo’n goede dag om dood te gaan.
Wat een enge kaft heeft Kroonsz van Marco Kunst, zeg. Eerst zie je alleen radertjes van een uurwerk, maar dan zie je daarachter ook nog een eng gezicht. Het gezicht van de krankzinnige Kroonsz, zo blijkt. Lees Verder →
Dit boek gaat uit van een interessant idee: het bestaan van parallelle werelden. Je neemt een beslissing, maar wat was er gebeurd als je een andere beslissing had genomen? Idee: goed. Uitwerking: minder.
Heb je wel eens een boek gelezen waar je zo vol van was, maar waar je moeilijk over kon praten, omdat je anders de afloop zou verraden? Ik wil dit boek aan iedereen aanraden, maar kan er maar weinig over zeggen. Want de afloop is in dit geval wel erg belangrijk. Dus lezen jullie dit boek gauw, dan kan ik er tenminste over praten!
Jasmijn en haar die vriendinnen willen heel graag naar Het Feest, waar Het Spel wordt gespeeld: De afrekening. Een spel waarbij eerst een berg geld wordt neergelegd door de deelnemers, waarna degene die het eerst naar het geld grijpt zes seconden lang door de anderen in elkaar getrapt mag worden. Het feest is altijd op een andere geheime plek, en alle bezoekers zien er hetzelfde uit, zodat niemand herkend kan worden.
We hebben net de boekenweek achter de rug, en in oktober hadden we de kinderboekenweek. In januari waren de voorleesdagen. Iedereen is aan bod gekomen: van baby’s tot volwassenen. Of zijn we nou toch nog een doelgroep vergeten? Is dat soms de doelgroep die zo ongrijpbaar lijkt voor de bibliotheek? Die afhaakt na jaren als kind naar de bibliotheek te zijn geweest? Die alleen binnen schuifelt om verplichte leeslijstboeken te lenen? Ik denk dat we de pubers zijn vergeten!
Nadat ik Eleanor en Park had gelezen van Rainbow Rowell, wilde ik Fangirl ook lezen. Dat heb ik gedaan en ik heb er geen spijt van, al vind ik Eleanor en Park mooier.
